متاورس پروژه‌ای برای ارتباط میان دنیای دیجیتال و دنیای فیزیکی ما در نسل بعدی اینترنت خواهد بود. Metaverse در واقع دنیایی است که کاربران درآن بازی، کار، معاشرت، خرید، تحصیل و کارهایی از این قبیل انجام می‌دهند. شما در متاورس همیشه آنلاین خواهید بود. نام های مختلفی برای این تکنولوژی نوین وجود دارد. ابر واقعیت مجازی ، مجیکورس ، اینترنت فضایی و دنیای آینه نام‌های دیگر متاورس هستند. در ادامه همراه ما باشید تا کاملا با این تکنولوژی آشنا شوید.
ویدیوی شرکت ادوبی برای به تصویر کشیدن متاورس
در همین ابتدا ، از شما دعوت میکنیم تا برای درک بهتر این فناوری ، ویدیوی کوتاهی که شرکت ادوبی برای نمایش متاورس منتشر کرده است، را تماشا نمایید.
این تکنولوژی بسیار هیجان انگیز، قابلیت هایی شبیه به آنچه سال‌های گذشته در فیلم‌های سینمایی مشاهده می‌کردیم ، فراهم می‌کند. در سال های نه چندان دور قرار است زندگی روزمره ما با حجم گسترده‌ای از اطلاعات و دیتاها درهم آمیخته شود. پردازش این اطلاعات و ارتباط دادن آن با زندگی واقعی ، برعهده هوش مصنوعی خواهد بود.
کامپیوترها سبب می‌شوند تا حجم زیادی از داده‌ها به شکل های مختلف مورد استفاده قرار بگیرند. به عنوان مثال همانطور که در ویدیوی بالا تماشا کردید ، اطلاعات آب وهوایی به صورت ویجت‌های هوشمند کاربرد خواهند داشت.
در نهایت متاورس سبب می‌شود تا شما در میان حجم گسترده‌ای از اطلاعات قدم بگذارید ، آنها را انتخاب نمایید و بین آنها جستوجو کنید. ما این دنیای نوین را از درون لنز عینک‌های واقعیت مجازی تماشا میکنیم. جابه جایی اطلاعات بین دنیای فیزیکی و مجازی برعهده اینترنت 5G و 6G ، پردازنده‌های گرافنی و رایانش کوانتمی خواهد بود.
متاورس بر سه مفهوم استوار است
- حضور : “حضور” در تکنولوژی متاورس به این مسئله اشاره می‌کند که کاربر در فضای مجازی حضور دارد و در عین حال می‌تواند با دیگر کاربران از طریق حسی واقعی و قابل لمس تعامل داشته باشد.
تحقیقات نیز ثابت کرده است که می‌توان حضور یک فرد در فضای مجازی را به دنیای واقعی نزدیک‌تر کرد. این راه از طریق صفحات نمایشگر، افکت‌های صوتی، لرزش‌ها و دیگر تجهیزات روی عینک‌های واقعیت مجازی انجام می‌گیرد.
- تعامل پذیری : “تعامل پذیر بودن” مفهوم مهم دیگری است که دنیای کنونی ما را از متاورس جدا می‌سازد. این موضوع به این معنی است که تمام محدودیت‌ها از بین بروند و کاربران از امکانات یک برنامه در برنامه‌ای دیگر استفاده نمایند.
به عنوان مثال با این ویژگی شما می‌توانید اسلحه‌ای را که در بازی کالاف دیوتی طراحی کرده‌اید در بازی پابجی استفاده کنید. یا خودرویی را که در سایت فورد سفارش‌سازی کرده‌اید را در بازی روبلاکس به کار بگیرید.
- استاندارد‌سازی : برای ایجاد قابلیت‌های ذکر شده، نیاز به یکسری دستورالعمل ها خواهد بود. در نتیجه بنیانگذاران این فناوری استاندادهایی را تعریف خواهند کرد که برای تمامی پلتفرم‌ها و سرویس‌ها قابل بهره‌وری خواهد بود.
بیشتر بخوانید : معرفی و بررسی سرور تیغه ای بلید (BL ProLiant Server)
متاورس چه اثراتی خواهد داشت؟
در عصر حال، شاهد تاثیرات گسترده اینترنت در جنبه‌های گوناگون زندگی هستیم. بنابرین مشخص است متاورس به عنوان نسل بعدی اینترنت، چه مقدار اثر بخش خواهد بود.
متاورس در زندگی
زمانی که متاورس شروع به کار کند، رفته رفته از محدودیت‌های اینترنت کاسته خواهد شد. همانطور که قبل‌تر ذکر شد، در نسل جدید اینترنت تعامل‌پذیری میان پلتفرم‌ها تحقق خواهد یافت. شاید یکی از ارکان مهم متاورس همین امر باشد.
برخلاف نسل فعلی اینترنت، در دنیای Metaverse تغییرات ایجاد شده توسط کاربران غیرقابل تغییر خواهد بود. همچنین در لحظه می‌توان از آن بهره‌مند شد. تعامل‌پذیری به کاربران اجازه خواهد داد تا بدون فاش شدن اطلاعات و هویتشان در فضای آنلاین فعالیت کنند.
همه این‌ها به معنی هستند که دیگر نیازی به ایجاد پروفایل جداگانه در اینستاگرام و کاراکتری در فورتنایت ندارند؛ بلکه تنها کافی است خود واقعیشان باشند. این سبک از حفظ هویت، اساس شکل‌گیری تهیه و استفاده از محتوا توسط کاربران متاورس خواهد بود.
به لطف وجود متاورس، دیگر نیازی به حضور در مکان فیزیکی محل کار نخواهد بود، بلکه همان فضای مجازی، محل کار شما خواهد بود. این شبیه‌سازی‌ها به کمک عینک واقعیت مجازی انجام می‌شود که در آینده پای ثابت تکنولوژی متاورس خواهد بود.
متاورس در فیلم و سریال
اگرچه تلاش‌های زیادی برای دستیابی سریع‌تر به این تکنولوژی صورت می‌گیرد، می‌توان هم اکنون نیز تصوراتی از آن در فیلم و سریال‌ها یافت یا در بازی‌هایی همچون فورتنایت به گونه‌ای مشابه، تجربه کرد. در بین فیم‌هایی که تصویری شبیه به متاورس را نمایش داده‌اند ، “Ready Player One” که توسط استیون اسپیلبرگ کارگردانی شده، مناسب‌ترین مثال خواهد بود.
بسیاری نیز برای توضیح متاورس و ایجاد تصور ذهنی از آن به مخاطبان خود، از این فیلم استفاده می‌نمایند. تنها تفاوت مشهود این است که در این فیلم، شبکه مجازی فقط به دست یک شرکت اداره می‌شود، اما دنیای متاورس شبکه‌ای کاملا غیرمترکز است که هیچ شرکتی نمی‌تواند در آن حکم فرمایی کند.
اگر به همین نکته توجه داشته باشید، می‌توانید شرایط خوبی از کاربردهای مختلف متاورس و فضای واقعیت مجازی را درک نمایید. در فیلم‌های دیگری که به نحوی، متاورس به تصویر کشیده شده است، فیلم های Minority Report ، Avatar، The Matrix، Iron Man، Black Mirror و انیمیشن Wreck-It Ralph اشاره کرد.
متاورس در بازی‌ها
شاید هیجان انگیزترین استفاده این تکنولوژی برای افراد در بازی‌ها خلاصه شود. از همین جهت تعدادی از بازی‌ها سعی کرده‌اند تا ویژگی‌هایی از Metaverse را در خود بگنجانند. در این بین بازی‌های ROBLOX ، Fortnite، Animal Crossing موفق‌تر عمل کرده‌اند.
بخشی از ویژگی‌های متاورس سبب شد تا کمپانی اپیک بتواند به درآمد 9 میلیون دلار برای سال های 2018 و 2019 دست یابد. به عنوان مثال بعد از ارائه بخش بتل رویال در بازی خود و استقبال چند میلیونی گیمرها از آن، این کمپانی به ارائه ویژگی‌های جدیدی مانند چت صوتی ، لباس‌های گوناگون برای کاراکترها و… پرداخت.
حالا کمپانی سازنده،دیگر فورتنایت را به چشم یک بازی تعاملی نگاه نمی‌کند، بلکه آن را بخشی از متاورس می‌داند. کنسرت‌های خوانندگان مشهور در این بازی نیز مهر تایید بر این صحبت هاست.
متاورس و بلاک چین
حالا میدانیم که متاورس شبکه‌ای غیر متمرکز است که شهروندان به آن شکل می‌دهند. در این شبکه همانند دنیای واقعی، کاربران نیاز به ارزی دارند که بتوانند خریدهای خود را به واسطه آن انجام دهند. واضح است که این ارز مبتی بر رمزارزها و بلاکچین است.
در دنیای متاورس دیگر بانک‌ها و دولت‌ها وظیفه تامین امنیت تراکنش‌ها و نظارت بر آنان را ندارند و این مسئولیت بر عهده خود بلاکچین است. در کنار آن ، توکن‌های NFT باعث می‌شوند تا مانند واقعیت مالک ویژگی‌ای خاص باشید.
زمان دستیابی به Metaverse
در طول این مقاله مثال‌هایی بیان شدند که نشان می‌دهند بخشی از متاورس در عصر حاضر در جریان است. اما اینکه به متاورسی در حد و اندازه فیلم “بازیکن شماره ۱ آماده” برسیم، قطعا سال‌های زیادی باقی مانده است، زیرا چالش‌های مختلفی بر سر راه آن قرار دارد.
اصلی‌ترین چالش ، محدودیت در منابع سخت افزاری است. در حال حاضر شبکه اینترنت جهانی و ساختار رایانشی آن ، توانایی پشتیبانی از دنیای دیجیتال بصورت پایدار را ندارند. حتی اگر منابع سخت‌افزاری هم فراهم شوند، تامین انرژی آن مشکلات فراوان زیست محیطی را به دنبال خواهد داشت.
